Το κίνημα που εγκαινίασε ο Μ. Φρίντμαν τη δεκαετία του ‘50 μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα ως μια προσπάθεια του πολυεθνικού κεφαλαίου να κατακτηθούν εξαιρετικά κερδοφόρα νέα εδάφη όπου δεν υπάρχει νόμος, ένα εγχείρημα που είχε εγκωμιάσει ο Άνταμ Σμίθ, ο ιδεολογικός πρόγονος των σημερινών νεοφιλελεύθερων, αλλά με μια διαφορά: καθώς δεν υπάρχουν πλέον τα βάρβαρα και άγρια έθνη, το κίνημα του Μ. Φρίντμαν επεδίωξε με συστηματικό τρόπο να καταργήσει τη νομοθεσία και τις ρυθμίσεις στα σημερινά κράτη, ώστε να αναδημιουργήσει την κατάσταση ανομίας που υπήρχε παλαιότερα.
Για τη Σχολή του Σικάγο τα κράτη είναι οι νέες αποικίες τις οποίες οι εταιρείες πρέπει να λεηλατήσουν με την ίδια ανηλεή αποφασιστικότητα και ενεργητικότητα που επέδειξαν οι κονκισταδόροι όταν μετέφεραν στην Ισπανία το χρυσό και το ασήμι των Άνδεων. Ενώ ο Άνταμ Σμιθ έβλεπε γόνιμα λιβάδια που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε επικερδή αγροκτήματα, η Γουολ Στρητ και οι μεγάλες τράπεζες βλέπουν χρυσές ευκαιρίες στο τηλεφωνικό δίκτυο της Χιλής, στην αεροπορική εταιρεία της Αργεντινής, στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Ρωσίας, στην εταιρεία ύδρευσης στη Βολιβία, στις δημόσιες ραδιοσυχνότητες των ΗΠΑ, στα εργοστάσια της Πολωνίας και στους φυσικούς πόρους της Ελλάδος - όλα οικοδομημένα με δημόσιο χρήμα, για να ξεπουληθούν στη συνέχεια για ένα ασήμαντο αντίτιμο. Επιπλέον, υπάρχουν οι ευκαιρίες πλουτισμού που δημιουργούνται με τον εξαναγκασμό των κρατών να προστατεύουν με πατέντες και να βάζουν τιμή πώλησης σε μορφές ζωής και φυσικούς πόρους που ουδέποτε μέχρι σήμερα είχαν θεωρηθεί εμπορεύσιμα: φυτικούς σπόρους - γονίδια - το διοξείδιο του άνθρακα.
Καθώς οι πιο σημαντικές συμφωνίες ιδιωτικοποιήσεων υπογράφονται πάντα εν μέσω οικονομικών ή πολιτικών κρίσεων, δεν υπάρχει ποτέ μια σαφής νομοθεσία ή ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο - η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι χαοτική, οι τιμές είναι ρευστές, οι συνειδήσεις των πολιτικών ελαστικές. Αυτό που ζούμε εδώ και 3-4 δεκαετίες είναι η διαρκής επέκταση του καπιταλισμού, με τα σύνορα των εδαφών που κατακτά να επεκτείνονται έπειτα από κάθε κρίση και να μετακινούνται προς τα εμπρός μόλις αποκαθίσταται η έννομη τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου